Poranek standardowy.

Pobudka 6.10, przynajmniej według budzika, bo według dzieci może być 5.30.

Ubrać siebie i najmłodszego, gdy w tle słychać: mamo a gdzie są moje szkolne spodnie, mamo nie widzę bluzki, mamo nie ma skarpetek do pary.

Ugotować owsiankę przy okrzykach: ja chcę z bananem, nie lepiej z jabłkami, a ja z dżemem malinowym.

Przygotować śniadanie do trzech śniadaniówek, dopytać o bidony z wodą, sprawdzić czy spakowane są agendy (takie notesy-dzienniczki w naszej szkole i przedszkolu), przypomnieć o nakarmieniu kota.

Potem pozostaje już tylko przewinąć najmłodszego, upakować go w kurtkę, czapkę, buty, przy okazji szukając zagubionych rękawiczek/ polarów/ bluz ect.

I w drogę. Przy dobrych wiatrach 7.15-7.20 można ruszać. No chyba, że ktoś potrzebuje nagle do toalety/ zapomniał umyć zębów/ zapomniał stroju na basen- wiadomo, bywa różnie.

Gdy wszyscy siedzą pozapinani w swoich fotelikach odjeżdżamy.

Pora na modlitwę poranną, którą zaczynamy, gdy tylko uda nam się wyjechać na główną drogę.

Nerwy? Bywają. A jakże. Przecież można by mieć wszystko przygotowane wcześniej, wstać później. Można by było nie robić afer o zakładanie kurtki (najmłodszy oczywiście- nie każda kurtka odpowiada, i każdego dnia ktoś inny może mu ją założyć, taki wiek...).

Ale gdy słyszę z tyłu "mamo pomódlmy się" jakoś wszystkie złe nastroje pryskają jak bańka mydlana.

Dzieci uczą pokory. Czasami dużo lepiej wiedzą co jest naprawdę istotne niż my- dorośli.

Modlitwa. By nie było wypadków, by nikt nie płakał w przedszkolu, by ludzie dobrze przeżyli dzień, by przestało padać, by Józek nie płakał- dziecięce standardy obejmujące cały świat.

I "przepraszam". Często zawstydzające mnie i mój egocentryzm.

Potem rozmowy, przekomarzania, pytania- 12 km drogi daje dużo możliwości.

I gdy w tym pędzie dojeżdżamy na miejsce, przebieramy buty, ubrania, odprowadzamy się do poszczególnym sal jest jeden moment który ściska serce. 

Moment pożegnania. Buziak, błogosławieństwo, "mamo kocham Cię, dobrego dnia".

A potem można już wracać z najmłodszym do domu :)